Ervaringsverhalen

Lees hier de ervaringsverhalen van slachtoffers.

Mireille Molenaar heeft sinds 3 jaar een eigen praktijk als zelfstandig (holistisch) therapeut. Ze begon als groepsleider op een jeugdgroep. Daarna werkte ze ruim 12 jaar als jeugdbeschermer. Vanuit haar eigen praktijk helpt ze nu kinderen die in de jeugdzorg zitten of gezeten hebben en hun ouders. Ook begeleidt Mireille hulpverleners die in de jeugdzorg werken.

Waarom Mireille als therapeut werkt

Mireille was lang jeugdbeschermer. Een jeugdbeschermer zet hulp in bij de opvoeding en voert hier de regie op. Een jeugdbeschermer maakt hierover afspraken met de ouders. Ouders blijven verantwoordelijk voor het kind. Maar als jeugdbeschermer kon Mireille niet doen voor de kinderen wat écht nodig was. “Administratieve taken kostten veel tijd waardoor er minder tijd over was voor contact met de kinderen. En in de organisatie waar ik werkte werden soms beslissingen genomen die kinderen en ouders niet echt hielpen.” Mireille wist dat het anders kon en wilde meer doen.

“Nu ik terugkijk weet ik dat ik zelf ook fouten heb gemaakt toen ik net jeugdbeschermer was. Ik wist en durfde nog te weinig.” Mireille deelt een voorbeeld hiervan: “Ik was jeugdbeschermer van een jongen. Ik had het gevoel dat de plek waar hij woonde niet veilig voor hem was. De collega’s met wie ik werkte waren ouder en hadden meer ervaring dan ik. Deze collega’s hadden niet het gevoel dat de plek waar de jongen woonde onveilig was. En dus bleef de jongen daar wonen. Na een tijdje bleek de woonplek inderdaad niet veilig te zijn en moesten alle kinderen daar weg. Deze kinderen waren daarvóór al van plek naar plek verhuisd.” Jaren later heeft Mireille met de jongen gesproken. Hij had ook vragen aan Mireille over die tijd. “Ik heb gezegd: ik was jouw beschermer, maar ik heb jou toen niet kunnen beschermen. Dat gesprek was voor ons allebei heel emotioneel. Hij was niet boos. Ik heb hem kunnen helpen met het aanvragen van de tegemoetkoming voor geweld in de jeugdzorg. Ook heb ik met hem gepraat over ervaringen van vroeger waar hij nog last van heeft. Ik ben heel dankbaar voor dat gesprek. Het gaat met hem nu trouwens goed: hij heeft een fijn leven.”

Mireille’s advies om geweld in de jeugdzorg te voorkomen

Mireille vindt het heel belangrijk dat hulpverleners en organisaties toegeven dat er fouten gemaakt zijn in de jeugdzorg. “Kinderen zijn door het systeem ernstig tekort gedaan.” Maar er is meer nodig. Hulpverleners moeten goed zijn in hun werk, zich goed voelen, zelfvertrouwen hebben en plezier in hun werk hebben. Dan kunnen hulpverleners jongeren beter helpen. “Er zou meer aandacht moeten zijn voor de persoonlijke ontwikkeling van hulpverleners in opleidingen en organisaties. Hulpverleners moeten eerlijk naar zichzelf kunnen kijken. Wie ben ik? Wat wil ik bereiken met mijn werk? Welke persoonlijke ervaringen kunnen invloed hebben op mijn werk?” Mireille ziet dat veel jongeren voor de opleiding jeugdhulpverlener kiezen omdat ze zelf iets gemist hebben in hun jeugd of in de jeugdzorg gezeten hebben. “Het is belangrijk dat je weet dat je eigen ervaringen altijd invloed hebben op je werk. Het is goed je daarvan bewust te zijn. Ook is het belangrijk om te kunnen gaan met de boosheid van de jongeren en ouders. Die boosheid heeft soms niets met de hulpverlener te maken. Een hulpverlener moet daar goed mee om kunnen gaan. Mireille: “Als je begrijpt waar de boosheid vandaan komt, kun je hier aandacht aan geven. Dat helpt enorm. Dat zorgt voor een fijner contact tussen hulpverlener, jongere en ouder. Hulpverleners kunnen dan echt aandacht geven aan de jongeren en ouders, vanuit hun hart.”

Hoe Mireille praat met slachtoffers van geweld in de jeugdzorg

Mireille stelt cliënten altijd de vraag: wat wil jij graag bereiken? “Hier vraag ik op door, zodat we een doel kunnen beschrijven waar iemand aan wil werken. En waar iemand zelf helemaal achter staat. Daar gaan we mee aan de slag.” Ook geeft Mireille trauma- en angstbehandeling. “Ik werk vanuit de principes van professionele nabijheid. Dat is werken vanuit je hart. Van mens tot mens. Want als therapeut ben ik ook gewoon een mens. Ik heb ook problemen gehad. Vanuit die menselijkheid en gelijkwaardigheid praat ik met mijn cliënten.” Mireille gunt het anderen om weer door te kunnen gaan met hun leven. “Ik vertel altijd dat alles wat er nodig is om een probleem op te lossen, al in iemand zelf zit. Ik help iemand alleen maar op weg om daar zelf bij te kunnen. Ik gun iedereen een fijne therapeut die niet alles invult. Een meisje zei tegen mij: wat ik zo bijzonder vind is dat je zo menselijk bent, dat ik het gevoel heb dat je echt om mij geeft. Jij vindt niks gek wat ik zeg, dat voelt zo warm. Dat raakte mij wel.”

Wat Mireille wil meegeven aan slachtoffers van geweld in de jeugdzorg

Lotgenotengroepen zijn volgens Mireille heel belangrijk. “Praten met anderen die vergelijkbare dingen hebben meegemaakt helpt om naar je eigen ervaringen te kunnen kijken. Jij bent zelf de oplossing. Probeer niet te blijven hangen in wat jou is overkomen. Dat staat je in de weg om een gezonde volwassene te worden. Er zijn veel manieren om ermee aan de slag te gaan, zoek een manier die bij jou past. Houd altijd hoop. Het lijkt soms uitzichtloos, maar er is echt veel mogelijk waardoor mensen weer een goed leven kunnen leiden. Blijf het mooie in de ander zien. Hoe moeilijk het ook lijkt. Je doet het zelf. Jij kunt de situatie veranderen. Je hebt die kracht in je!”