Geweld in de LVB-jeugdsector

Alle deelnemers aan het onderzoek die in de LVB-jeugdsector hebben gezeten, noemen fysiek geweld. Fysiek geweld tussen de kinderen onderling en naar de medewerkers werd het meest genoemd:

• Slaan, schoppen, duwen, bijten, aan de haren trekken.
• Met spullen of meubilair gooien of spullen kapot maken.
• Dreigen met een vuurwapen of mes.

Dit kwam wekelijks tot dagelijks voor duurde vaak lang. De medewerkers reageerden op het geweld door de kinderen te fixeren. Dat betekent dat de kinderen zich niet kunnen bewegen. De kinderen werden vastgehouden of naar een isoleercel gebracht. Maar de medewerkers gebruikten ook (ernstig) fysiek geweld:

• Slaan, schoppen, duwen, aan de haren trekken. 
• Brandwonden geven, blootstellen aan extreme kou, wurgen en verstikken door de kinderen en jongeren te verhangen.

‘We werden geslagen als we niet luisterden en moesten de hele nacht op de gang staan. Zonder eten werden we naar bed gestuurd en familie mochten we één keer in de 2/3 maanden zien, maar we mochten ze niet alleen spreken.’

Daarnaast kregen pupillen te weinig of slecht te eten, mochten ze weinig douchen en was er geen goede medische zorg.

De slachtoffers hebben de volgende vormen van psychisch geweld genoemd:

• Pesten en vernederen, bang gemaakt en bedreigd worden.
• Gedwongen worden om dingen te doen, gedwongen anticonceptie, gedwongen getuige zijn van (seksueel) geweld of verwaarlozing bij andere kinderen.
• Geen privacy hebben.
• Indoctrineren.
• Isoleren en opsluiten.

De slachtoffers noemen ook psychische (of affectieve) verwaarlozing:

• Geen liefde of aandacht krijgen.
• Geen onderwijs of kansen om zich te ontwikkelen krijgen.
• Geen tot weinig contact met familie.
  
  Ook psychisch geweld tussen de kinderen en naar de medewerkers werd veel genoemd. Het ging om dreigen, schelden, schreeuwen en pesten. Dit kwam wekelijks tot dagelijks voor.

Seksueel geweld werd ook gemeld door slachtoffers die in de LVB-jeugdsector zaten. Vooral in de jaren 40, 50 en 60 was er seksueel geweld door medewerkers. Hierbij werden de kinderen onnodig aangeraakt of moesten zij zich uitkleden. Ook werden er inwendige en uitwendige onderzoeken gedaan die niet nodig waren. Aanranding en verkrachting kwam ook voor.

Seksueel geweld gebeurde vaak op plekken waar weinig andere kinderen of medewerkers waren. Bijvoorbeeld in de slaapkamer van een kind of medewerker. Maar soms ook in de slaapzalen:

‘Als we ’s avonds naar bed toe gingen, lagen wij altijd op grote zalen. Dus ja, die mensen die het woord van Hem moesten verkondigen hadden vrij spel om bij jou wat uit te halen. En, dan ’s avonds, als wij het gebed hadden gedaan, dan kreeg je op je hoofd een kruisje, en met die andere hand zaten ze bij je… bij je geslachtsdeel.’

In latere periode wordt ook seksueel geweld door andere kinderen en jongeren genoemd. Het ging dan meestal om ongewenst aangeraakt worden, maar soms ook om verkrachting.